അലയുന്നുണ്ട്‌...
എന്തിനീ യാത്രയെന്ന
ഏതാണു ലക്ഷ്യമെന്ന
മുൾമുനകളിൽ നിന്ന്
പൊങ്ങിപ്പറന്ന്
പഞ്ഞിപ്പതുപതുപ്പ്
കാറ്റിൽ കലർത്തി
ഒരപ്പൂപ്പൻതാടി.
സ്വപ്നഭാരങ്ങളുടെ
ചങ്ങാടക്കെട്ടിലെ യാത്ര
അവനുള്ളതല്ല.
വിളക്കുമാടത്തിലെരിയുന്ന
മാർഗദീപത്തിനെണ്ണയും
അവൻ പകർന്നതല്ല.
കാറ്റു പാകുമ്പോൾ
വീണുരേണ്ട വിത്തും
മരമായ്, കരുത്തായ്
ചൊരിയേണ്ട തണലും
പൂക്കളെ, കായ്കളെ
പൊലിക്കേണ്ട കൈകളും
കിളിക്കൂടു നെയ്യുന്ന
ഇലച്ചാർത്തിൻ മറവും
ഭൂമിയെ പുണരുന്ന
വേരിൻ്റെ ചൂടും
തന്നിലുണ്ടെന്നത്
തന്നോടും പറയാതെ
ഒഴുകുകയാണവൻ
കൃതകൃത്യധന്യനായ്.
