നായ് വായ്

പാണ്ടൻ നായ്ക്കുമെറിഞ്ഞു കിട്ടീ

കണ്ടാൽ ചേലിലൊരപ്പക്കഷ്ണം

പ്രിയകരഗന്ധം! സ്വാദുമതാകും

കൊതിയോടവനതിലാഞ്ഞു കടിച്ചു

xxxxxxxxxxxxxxxxx

രുചി തെല്ലുമറിഞ്ഞതുമില്ലാ

പശിയൊട്ടു കുറഞ്ഞതുമില്ലാ

പശയപ്പത്തിലൊട്ടിപ്പോയ

വായ് നായ് പിന്നെ തുറന്നതുമില്ലാ

കണ്ണേ...........

കണ്ണേ നീ പിൻതിരിയാതേയിരിക്കുക

എത്രമേൽ ഓർമ്മകൾ കൊണ്ടുനിറച്ചിട്ടും

വേരറുത്ത് നവതീരമണഞ്ഞൊരാ

തൈമുല്ല മുറ്റത്തു ബാക്കിയുപേക്ഷിച്ച

കൊച്ചുകുഴിപ്പാടു മായാതിരിക്കവേ

ഒരു സ്മരണപ്പൊട്ടും പെറുക്കാതിരിക്കുക

കാതേ, നീ പിൻവിളി കേൾക്കാതിരിക്കുക

ഏതീയമുരുക്കിയൊഴിച്ചടച്ചാലാണീ

നെഞ്ചിൽ പിച്ചവച്ച പിഞ്ചുപദങ്ങൾ തൻ

തങ്കച്ചിലമ്പൊലി കേൾക്കാതിരിന്നിടും

എന്നകം നോവേ,യക്കൊലുസ്സിന്നൊരു

ഉതിർ മണിയും വീണ്ടെടുക്കാതിരിക്കുക

കാറ്റേ, നീയൊരു കൊടും കാറ്റായി മാറുക

അത്രമേലുഗ്രമായ് വീശിയടിച്ചിട്ടും

ചിത്രമുദ്യാനം നിറഞ്ഞൊരീപ്പൂമണം

ഒട്ടും കുറയ്ക്കുവാനാവാത്തതെന്തെന്നു

ചെറ്റും പരിഭവിക്കാതേയിരിക്കുക

നിൻ താണ്ഡവമനസ്യൂതം തുടരുക

തൂലികത്തുമ്പു മുറിച്ചേ കളയുക

ഏതു സ്മൃതിനാശത്തെ പുൽകിയാലാണിന്നീ

ഹൃത്താളിയോലയിലാഴത്തിലെഴുതിയ

വർഷചരിതങ്ങൾ മായ്ക്കുവാനായിടും

എന്നു മനം വൃഥായുഴറിടവേ,യൊരു

പിൻതാളു പോലും മറിക്കാതിരിക്കുക

കാലത്തിൻ പമ്പരനൂലിൽ കറങ്ങുക

ചില അഗ്നിപർവ്വതങ്ങൾ

 അഗ്നിപർവ്വതങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള നിർവചനങ്ങൾ

പലതാണ്

പ്രശാന്തതയോടെ കാണപ്പെടുന്ന

ചില ഭൂവിഭാങ്ങളുടെ

അഗാധതകളിലൊളിപ്പിക്കുന്ന

ചിലവയുണ്ട്

ഉള്ള് പൊള്ളിയുരുകുമ്പോഴും

അവ പുറമെ

ഒരു തണുത്ത ഭൂമികയെ

സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ടാകും

താളം തെറ്റിക്കാതെ

ഋതുക്കളെ

കൃത്യതയോടെ

വരവേൽക്കുന്നുണ്ടാകും

അകക്കാമ്പിലെ തിളപ്പിന്റെ

ഒരു തീപ്പൊരി പോലും തുളുമ്പാതെ,

ഫലഭൂയിഷ്ടഭൂമി എന്ന വിളിപ്പേരോടെ

തണുത്തുറഞ്ഞു പോയിട്ടുമുണ്ടാകും

എന്നാൽ

എല്ലാ അഗ്നിപർവ്വതങ്ങളും

അത് പോലല്ല

ഉള്ളിലേക്കൊതുക്കുന്ന

അഗ്നിശിലാ ശകലങ്ങൾ

തമ്മിലുരഞ്ഞ്

താപമർദ്ദങ്ങൾ വർധിച്ച്

ചിലവ

കത്തിയുരുകുന്ന ലാവയെ

പുറത്തേക്ക് വമിപ്പിക്കും

കൂടെക്കൂടെയുള്ള പൊട്ടിത്തെറികളിൽ

പല ശാഖകളിലൂടെ

ഉൾഘനം കുറയ്ക്കും

മറ്റു ചിലവയാകട്ടെ

ബഹിർഗ്ഗമാനമാർഗ്ഗങ്ങൾ കാണാതെ,

അമർത്തിയൊതുക്കും തോറും

പരസ്പരം കലഹിക്കുന്ന

അന്തർഘർഷണങ്ങൾ

പെരുകിപ്പെരുകി

ഒരു നാൾ

ഒരു മഹാസ്ഫോടനത്തിൽ

സ്വന്തം ഭൂമികയിലെ

ആഴത്തിലോടിയ വേരുകൾ വരെ

കത്തിയെരിച്ച്

ഊഷരമാക്കിക്കളയും

ഇനി ഒരു ഹരിതകാലത്തിന്റെ

വിദൂരസാധ്യത പോലും

ശേഷിപ്പിക്കാത്ത വിധം

സർവ്വം ഹനിച്ച്‌ കളയും

ചില [പെൺ] ജീവിതങ്ങൾ പോലെ

മൃതം

 നെടുവീർപ്പുകൾ മാത്രം പൂക്കുന്ന

ആ ഒറ്റ മരത്തിൽ

പറന്നണഞ്ഞ വിഹ്വലതയുടെ കാലിൽ

ബാക്കിയായ ഒരു ഒറ്റ വലക്കണ്ണി..

കൊത്തിപ്പറിച്ചെറിയാൻ ശ്രമിക്കുന്തോറും

ആഴത്തിൽ വീണ്ടും മുറിവേൽപ്പിക്കുന്ന

ഒരു നിഷാദതാണ്ഡവ ബാക്കിപത്രം

വലക്കണ്ണികൾക്കുമുണ്ട്

ഒരേ ഭാഷയിൽ പറയാൻ

ഒരായിരം കഥകൾ

കഥകൾ രോദനമുതിർക്കുന്നു

ഉറക്കെയും അടക്കിയും

ചിലവ നിശബ്ദമായും

ഉയിർപ്പിന്റെ പാതയിൽ ഉറക്കെ കരഞ്ഞവ

പുതുനാമധാരികളായി

കൽമൂർച്ചകളേറ്റു മൂർഛിച്ചു

മൃതങ്ങളാവുന്നു

മറ്റുള്ളവയ്ക്കു പണ്ടും അതേ പേർ

'മൃതം'

പേരുള്ളവയും പേരില്ലാത്തവയും

അറിഞ്ഞവയും അറിയപ്പെടാത്തവയുമായ

മൃതങ്ങളെല്ലാം കൂടി

ഒരു ഘോഷയാത്ര പോകുന്നു

കൂട്ടത്തിലും ഒറ്റയ്‌ക്കൊറ്റയ്ക്ക്

ഒരു വലക്കണ്ണിവൃത്തത്തിനുള്ളിൽ ചുറ്റിച്ചുറ്റി

ഉണ്മ തേടിയുള്ള

ഒരു ശവഘോഷയാത്ര

അതേ.. ശരിയാണ്

നാലിൽ മൂന്ന് ഭാഗവും

ഒഴുകാതെയുറഞ്ഞു പോയ

കണ്ണീരാൽ ചുറ്റപ്പെട്ടതാണെന്ന

പുതുഭൂമിശാസ്ത്രം

കാണ്മാനില്ല...

 ഒന്ന് ...രണ്ട്.....മൂന്ന്......

നമ്മൾ സാറ്റ് കളിക്കുകയായിരുന്നു ...

കണ്ണടച്ച് ഞാനെണ്ണൂകയായിരുന്നു.. .

.............................

എട്ട്.....ഒൻപത്......പത്ത്.......

എനിക്കറിയാമായിരുന്നു

എൻ നിഴൽവഴിത്താരയും

ചേലക്കയ്ത്തുമ്പും വിട്ട് ..

നിനക്ക് ദൂരങ്ങളില്ലെന്ന്

എന്നിട്ടും നിമിമാത്ര കൊണ്ടെൻ

മിഴികൾക്കു പിന്നിലെ ഏതു സ്മൃതിവനങ്ങളിൽ

നിയോളിച്ചു!!!

..........................................................

ഇരുപത്തഞ്ച് ...ഇരുപത്താറ്........ഇരുപത്തേഴ്‌........

ഞാനെണ്ണുന്നു

ഒരു കാൽച്ചിലമ്പൊലിയുമേകാതെ

നീയെവിടെയോ മറഞ്ഞു തന്നെയിരിക്കുന്നു

............................................................

നാല്പത്തൊമ്പത്......അമ്പത്........അമ്പത്തൊന്ന് .......

നീ സാറ്റ് തൊട്ടില്ല ....

ഉച്ച വെയിൽച്ചൂടെൻ ദിനരാത്രങ്ങളെ പുകച്ച്

ചുടുലാവയൊഴുക്കുന്നു .......

മാംസം കടിച്ചമറി മുരളുന്ന

ചെന്നായ്കിതപ്പുകൾ

ചെവികൊട്ടിയടക്കുന്നു......

......................................

തൊണ്ണൂറ്റൊമ്പത്......നൂറ്.......നൂറ്റൊന്ന് .......

ഞാനെണ്ണിത്തളരുന്നു ....

..........................................................

അപ്പോഴെൻ കൺചിമ്മിമയക്കങ്ങളിൽ

നീയെത്തുന്നു

മുഖം പൊള്ളിച്ച്, വിരൽ മുറിച്ച്,

ഒറ്റക്കൺ നോട്ടങ്ങളായ്‌......

മൃദുലതകളിലാഴ്ന്നിറങ്ങിയ

ലോഹമൂർച്ച മുറിവുകളായ്....

പാളങ്ങളിലുടഞ്ഞു ചിതറിയ

ഇളം കുന്നിമണികളായ്‌....

പിന്നെയും എന്നെ ചുറ്റി വരിയുന്ന

ഒരായിരം ഭീകര ഭാവങ്ങളായ്‌......

................................................................

അർദ്ധബോധത്തിൽ ഞാൻ പൂക്കുലയേന്തി

ആയിരം ഫണികൾ നടമാടും കളങ്ങളിൽ

മുടിയഴിച്ചുറഞ്ഞു കളംമായ്ക്കുന്നു

മായ്ച്ചിട്ടും മായ്ച്ചിട്ടും തീരാ കളങ്ങളിൽ

പുതുനാഗ സീൽക്കാരങ്ങൾ ഖനക്കുന്നു

....................................................................................

ഇരുന്നൂറ്റൊന്ന്.......ഇരുന്നൂറ്റിരണ്ട് ......ഇരുന്നൂറ്റിമൂന്ന്.....

കണക്കുകൾ എന്നെ വഞ്ചിക്കുന്നു

..............................................................

ഒടുവിൽ ഞാൻ

ചിലമ്പരമണികളിലുറഞ്ഞു തുള്ളി

ഉടവാൾ നനച്ചൊരെൻ ശിരോരക്തം

വായ്‌നിറച്ച്

സ്ഥാപിതബിംബങ്ങളെ ചുവപ്പിച്ച്

ആഞ്ഞു തുപ്പുന്നു

പ്രജ്ഞയെന്നിൽ നിന്നകന്ന് ഞാൻ വീഴുന്നു ....

ജഢീഭവിക്കുന്നു

അപ്പോഴുമൊരു വിറ ചുണ്ടിൽ ബാക്കി നിൽക്കുന്നു

പതി.......നായിര......ത്തൊന്ന് ........

പ.....തി...നാ.............................................

.....................................................

അച്ഛന്മരം

 നിറം മങ്ങിപ്പഴകിയോരിലമെത്ത മീതെ

ശിശിരം ദ്രവിപ്പിച്ചോരസ്ഥികൾ കാട്ടി

ഒടിഞ്ഞ തൻ ശിഖരമൊരൂന്നുവടിയാക്കി

അസ്തമയവാനിലിരുൾ വീഴുന്നതും കാത്ത്

നിമിഷങ്ങളെണ്ണുന്നൊരു വൃദ്ധപ്പടുമരം

എരിവേനൽ മരുഭൂമിച്ചൂടിലുമൊരു നാളിൽ

ഇലപ്പച്ച വിരിച്ചതിലൊരു കൂടോളിപ്പിച്ച്

തണൽ വീശി നിന്നൊരാ വസന്തവർണ്ണങ്ങളെ

നിറം വാർന്നു ചിതറിയൊരവ്യക്‌തക്കാഴ്ചയിൽ

ഓർത്തെടുക്കുന്നു - ഒരോർമ്മമരം

എന്നോ പൊഴിഞ്ഞു മറഞ്ഞു പൊയ്പോയൊരാ

അമ്മപ്പക്ഷിതതൂവലോർമ്മ തൻ ബാക്കികൾ

തിരഞ്ഞു തളർന്നേറെ ചുളിഞ്ഞ നേത്രങ്ങളിൽ

അടർന്നൊരു ഹിമബിന്ദു തുടയ്ക്കുവാനാകാതെ

തളർന്നിടറി നിൽക്കുന്നോരേക മരം

ഒരുനാൾ ചിറകാർന്നു പറന്നു പോയൊരാ

പൈങ്കിളികളിനിയുമിങ്ങെത്തുമെന്നാശിച്ച്

എല്ലുന്തുമിടനെഞ്ചിലിപ്പോഴുമൊരു കിളി-

ക്കൂടിന്റെ ബാക്കികൾ പൊഴിയാതെ സൂക്ഷിച്ച്

മെല്ലിച്ച ചില്ലകളൊരാലിംഗനത്തിനായ്

നീട്ടി നിൽക്കുന്നു - ഒരച്ഛൻമരം

ഏപ്രിൽ മഴ

 മഞ്ഞൾ പുരട്ടി മയങ്ങുന്ന സന്ധ്യയ്ക്കു മേൽ

കാർമേഘങ്ങൾ കരിമ്പടം പുതയ്ക്കുന്നു

പിന്നെ കാറ്റു കരിയിലകളിൽ പാറിപ്പരതി

അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു

വരണ്ട ഏപ്രിൽ

നിന്നെ കാത്തിരിക്കുകയാണ്

നിന്റെ തുള്ളികൾ ചുടുമണ്ണിലെ

ദീർഘനിശ്വാസങ്ങൾ

പുതുമഴ സ്നേഹത്തിന്റെ

ഗന്ധമുതിർക്കുന്നു

നീ തകർത്തു പെയ്യുമ്പോൾ മരങ്ങൾ

ആനന്ദാശ്രുക്കൾ പൊഴിക്കുന്നു

ഭൂമിയുടെ അന്തരാളങ്ങളിൽ പുതു നാമ്പുകൾ

മുളപൊട്ടുന്നു

എന്റെ ചില്ലുജാലകങ്ങളിൽ

നീ തുള്ളികളെറിഞ്ഞ്

സന്ദേശകാവ്യങ്ങൾ രചിക്കുന്നു

ജനല്പാളികൾ മുഴുക്കെത്തുറന്ന്

നിന്റെ നനവിനെ

എന്നിലേക്കാവാഹിച്ച്

ഞാനൊരു പ്രാവാഹമായത്ത്തീരുന്നു

പിന്നെ

നീ പെയ്തൊഴിഞ്ഞിട്ടും

നിന്നിൽ തളിർത്തു പൂത്തൊരു തരുവായി

ഞാൻ പെയ്തു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു