വിട

 പിൻനിലാവു മാഞ്ഞ വഴികളിൽ

ഒറ്റൊക്കൊരു താരകം

വഴിയറ്റു നിൽക്കുന്നു.

ഇലത്തുമ്പിലൊരു നീർക്കണം

ഇടനെഞ്ചു പിടച്ച്

അടരാൻ  മടിക്കുന്നു.

നിൻ്റെ കാൽപ്പാടുകളെ

പൊഴിമഞ്ഞു മായ്ക്കുന്നു.

രാവിൻ്റെ മൺവാതിൽ

മെല്ലെ അടയുന്നു.

ഇരുട്ടിലൊരു പക്ഷി

മുനിഞ്ഞുകത്തുന്ന 

വഴിവിളക്കുകൾ

ചെന്നിറം പൂശുന്ന,

നാട്ടുവഴികളിൽ

പൂത്ത മാവുകൾ

മാമ്പൂമണം പെയ്യുന്നു.

അകലെ

ഈറത്തണ്ടിൻ്റെ

മുറിവിൽ തലോടി

കാറ്റ്

കാതരം മൂളുന്നു.

വാനമപ്പോൾ

ഇരുൾക്കുട നിവർത്തി

മഴ ചൂടുന്നു.

പൊട്ടിവീഴുന്ന 

തുള്ളികളും

ഈയാമ്പാറ്റകളും

വെളിച്ചനൃത്തം ചെയ്യുന്നു.

രാക്കൂട്ടിനുള്ളിൽ

തൂവൽ പുതച്ച്

ഏകായാമൊരു 

പക്ഷി 

ജലമർമ്മരത്തിൻ്റെ

താരാട്ടിലുറങ്ങുന്നു

പിൻനിലാവു മാഞ്ഞ 

വഴികളിൽ

ഒരൊറ്റത്താരകം

വഴിയറ്റു നിൽക്കുന്നു.

ഇലത്തുമ്പിലൊരു നീർക്കണം

ഇടനെഞ്ചു പിടച്ച് 

അടരാൻ  മടിക്കുന്നു.

നിൻ്റെ കാൽപ്പാടുകളെ

പൊഴിമഞ്ഞു മായ്ക്കുന്നു.

രാവിൻ്റെ മൺവാതിൽ

മെല്ലെ അടയുന്നു.

യാത്ര തുടരുന്നു...

നിഴൽ വീണ വഴികളിൽ

തനിയെ നടക്കുമ്പോൾ

ഇലപ്പച്ച മറഞ്ഞുള്ളിൽ

കുറുകിയ കിളിയേതാവാം

വഴിമാഞ്ഞ യാത്രയിൽ

തിരിനീട്ടും താരകം

കാട്ടുന്ന ദീപകം

ചൊല്ലുന്നതെന്താവാം

താനേ വിരിഞ്ഞ പൂക്കൾക്ക്‌

ഭൂമിയാണുദ്യാനം

കാലമാണു പാലകൻ

മുൾവിരിപ്പുകളിൽ

ഇതൾ വിരിച്ചീടുന്ന

വീര്യമാണുദകം

തന്ത്രികളനവധി

ശ്രുതി മീട്ടിപ്പാടുന്ന

നിശ്ശബ്ദവീണാനിനദം -

ഈ ഏകാന്തത

ആയിരം ചെവികൾ

വിടർത്തുക, കേൾക്കുക

ആ മനോഹര ഗീതകം.

അകലെ, കിളിക്കണ്ണിൽ

സായാഹ്നം ചോക്കുന്നു.

കാറ്റിന്റെ ചിമിഴിൽ

കസ്തൂരി മണക്കുന്നു.

കടലാസുപൂക്കളിൽ

എഴുതിയ സന്ദേശം

കാതോരം ചൊല്ലുന്നു, സന്ധ്യ.

അന്തിവാനം

പിരിശംഖിനുള്ളിൽ

വീണുമയങ്ങുന്നു.

തീരത്തെ മുറിവുകൾ

കടൽത്തിര മായ്ക്കുന്നു.

ഇരുൾത്താരയിലെന്മന-

ത്താരകം തെളിയുന്നു.

പക്ഷിയായുണരുന്നു.

ചിറകുകൾ വീശുന്നു.

യാത്ര തുടരുന്നു.