പ്രണയച്ചിന്ത്

കുടമണിയാട്ടിയും

കുളമ്പുകളനക്കിയും

പകലോൻ്റെ വണ്ടി

ഉരുണ്ടുരുണ്ട്

കുന്നുകൾക്കപ്പുറം

മറയുന്നു.

ദൂരെ

ശരരാന്തൽത്തിരി

മെല്ലെ നീട്ടി

ആകാശം 

കാത്തുനിൽക്കുന്നു,

മുറുക്കിച്ചുവപ്പിച്ച 

ചുണ്ടുകളോടെ,

നാണം തുടുപ്പിച്ച

വദനത്തോടെ.

കാണാമിപ്പോൾ

നിവരുന്ന

ലാവിൻ തിരശ്ശീലയ്ക്കുമപ്പുറം

കരിമ്പടം മെല്ലെ

കുടഞ്ഞുപുതയ്ക്കുന്നതും

ചുറ്റും

നക്ഷത്രപ്പൊടികൾ

ചിതറിത്തെറിയ്ക്കുന്നതും.

കാതോർത്തുനോക്കൂ

ദൂരെ നിന്നിപ്പോൾ

കേൾക്കാം

കാർമേഘം തുഴഞ്ഞുപാടുന്ന

തോണിപ്പാട്ടിനൊപ്പം

കാറ്റൊരു

പ്രണയച്ചിന്ത് മൂളുന്നതും

മഴയതിന്

താളം പിടിക്കുന്നതും